Vandaag precies een jaar geleden, schreef ik op mijn persoonlijke Facebook pagina:
Handgeschreven wordt komend jaar maar zozo.
Wat er volgde in 2020, had ik niet voorzien, maar velen zullen in het dagelijks leven gemerkt hebben dat het leven er anders nu anders uit ziet dan eind 2019.
inmiddels is er een tweede lockdown gaande in Nederland om de besmettingsgraad omlaag te krijgen. We gaan een bijzondere Kersttijd in.
De lockdown betekent onzekerheid voor veel ondernemers. Ook voor lactatiekundigen zijn het onzekere tijden. De eerste vraag: mogen we werken? Onderzoek langs de officiële websites van de overheid leert ons, dat lactatiekundige een contact beroep is dat niet onder de uitzonderingen valt. Dat betekent dat moeders en baby's die hulp nodig hebben, hiervoor niet bij de specialist op het gebied van borstvoeding terecht kunnen. Dat vind ik niet kloppen, en met ij de beroepsvereniging NVL ook niet. Er werd een brief opgesteld en verstuurd. Maar mijn ongeduld deed mij de stoute schoenen aantrekken en ik verstuurde een tweet naar diverse instanties. Tot mijn verrassing kreeg ik vrij snel antwoord, zie foto. Het zal duidelijk zijn dat veel collega's blij zijn met dit antwoord van de Nederlandse Zorgautoriteit. Niet alleen vanwege het werk waarmee wij nu door kunnen gaan, maar ook omdat we hierin een opening zien voor verdere gesprekken om de specialistische zorg voor de borstvoedende moeder en baby te waarborgen.
Mijn eigen werksituatie staat op het punt om te wijzigen. Een tweesprong: ga ik door, en hoe ga ik door? Bijt ik mij nog een keer vast in het verplichte recertificatie examen, of is het na 20 jaar als lactatiekundige IBCLC tijd om het stokje door te gegeven? De tijd zal het leren. In ieder geval is komend jaar handgeschreven niet meer zozo, maar zozi. We gaan het zo zien dus.
Handgeschreven wordt komend jaar maar zozo.
Wat er volgde in 2020, had ik niet voorzien, maar velen zullen in het dagelijks leven gemerkt hebben dat het leven er anders nu anders uit ziet dan eind 2019.
inmiddels is er een tweede lockdown gaande in Nederland om de besmettingsgraad omlaag te krijgen. We gaan een bijzondere Kersttijd in.
De lockdown betekent onzekerheid voor veel ondernemers. Ook voor lactatiekundigen zijn het onzekere tijden. De eerste vraag: mogen we werken? Onderzoek langs de officiële websites van de overheid leert ons, dat lactatiekundige een contact beroep is dat niet onder de uitzonderingen valt. Dat betekent dat moeders en baby's die hulp nodig hebben, hiervoor niet bij de specialist op het gebied van borstvoeding terecht kunnen. Dat vind ik niet kloppen, en met ij de beroepsvereniging NVL ook niet. Er werd een brief opgesteld en verstuurd. Maar mijn ongeduld deed mij de stoute schoenen aantrekken en ik verstuurde een tweet naar diverse instanties. Tot mijn verrassing kreeg ik vrij snel antwoord, zie foto. Het zal duidelijk zijn dat veel collega's blij zijn met dit antwoord van de Nederlandse Zorgautoriteit. Niet alleen vanwege het werk waarmee wij nu door kunnen gaan, maar ook omdat we hierin een opening zien voor verdere gesprekken om de specialistische zorg voor de borstvoedende moeder en baby te waarborgen.
Mijn eigen werksituatie staat op het punt om te wijzigen. Een tweesprong: ga ik door, en hoe ga ik door? Bijt ik mij nog een keer vast in het verplichte recertificatie examen, of is het na 20 jaar als lactatiekundige IBCLC tijd om het stokje door te gegeven? De tijd zal het leren. In ieder geval is komend jaar handgeschreven niet meer zozo, maar zozi. We gaan het zo zien dus.